عذر می خواهم که مدتی نتوانستم مطلبی برای دوست داران و علاقه مندان بنویسم. یکی از همین سالکان حرفی قشنگ زد که حیفم آمد آنرا ننویسم.

دوستی بین شیعیان و بین امام و شیعیان بسیار متفاوت است. دو شیعه رفیق وقتی از همدیگر بدی ببینند و یا خیانتی در حق هم مشاهده کنند از هم نا امید می شوند و کارشان به جدایی می کشد. اما امامان ما هر وقت از ما بدی می بینند و نامه اعمال ما را پر از سیاهی می بینند، کاری که می کنند این است که برای ما طلب مغفرت کنند و برای ما دعا کنند. این است فرق افلاک و فرش. حتی اگر ما تیری در کمان بگذاریم و به قلب آنها بزنیم، باز دست از دوستی با ما برنمی دارند و ما را رها نمی کنند.

حکایتی را برای دفعه بعد خواهم نوشت که بدانید تیر به امام زدن یعنی چه!!

یا علی

+ نوشته شده در  یکشنبه ۱۳۸۵/۰۲/۱۷ساعت   توسط محمد  |